Paul Verhaeghe

Na de lange en zware uiteenzetting van Paul Verhaeghe te hebben gelezen heb ik er toch enkele dagen op ‘gekauwd’ zoals ze dat zeggen, ik was er toch wel wat mee bezig. Hij is zeer direct in zijn taal gebruikt vind ik, waardoor je meteen met de neus op de feiten wordt gedrukt. Maar hoe je het ook draait of keert, ik geeft meneer Verhaeghe geen ongelijk, als je echt ingaat op zijn woorden en tussen de lijntjes durft lezen, geef ik hem zeker geen ongelijk!

Om te reageren op enkele van zijn ideeën :

Een eerste idee die hij vooropstelt is het volgende : ‘Iedereen wordt verantwoordelijk gesteld voor zijn eigen succes of voor zijn eigen mislukkelingen.’

Een opvatting die voor sommige mensen cru kan overkomen, maar in de kern eigenlijk juist is. Iedereen maakt keuzes in zijn eigen leven, keuzes die kunnen bepalend zijn voor het succes of voor een mislukking, waarvan de persoon die de keuze maakte zelf verantwoordelijk is volgens mij. Dus iedereen staat in voor zichzelf, maar wat natuurlijk onoverkomelijk is voor sommigen onder ons : verkeerde keuzes maken in het leven, of een ‘goede’ keuze die tegenvalt. Maar ook hier vind ik dat je daarvoor zelf verantwoordelijk bent.

Een tweede idee die mij aansprak om hier op te reageren is het volgende : ‘Pesten was vroeger een probleem op scholen, nu is volop aanwezig op de werkvloer, en dat als typisch symptoom van onmacht.

Wat onontkoombaar is, is dat pesten een fenomeen is die niet weg te denken valt uit de Vlaamse scholen. In elke school is er ergens wel een geval van pesten aanwezig, in welke vorm dan ook. Lees maar eens de krant of bekijk eens het internet : ‘Tiener gooit zich van brug na afpersing’ het is maar 1 van de vele titels die voortkomt uit het pestgedrag van mensen! Maar waarin hij ook gelijk heeft is dat pesten iets is wat zich uitgebreid, het komt de dag van vandaag steeds meer en meer voor op de werkvloer, onder volwassenen! En ik denk dat dit net het probleem is, als je gepest wordt als volwassenen, door volwassenen, want zelf ga ik er vanuit dat volwassenen wel het verstand hebben om ‘nee’ te zeggen tegen pestgedrag! Maar mensen die gepest worden op de werkvloer weten meestal niet waar naartoe, net zoals kinderen die gepest worden.

Een derde idee vond ik eigenlijk een beetje ‘grappig’, vooral toen ik het de eerste keer las : ‘Als je iemand behandelt als een klein kind, dan is de kans groot dat die persoon zich zal gedragen als een klein kind.’

En ook hier ga ik akkoord met meneer Verhaeghe. Als je je kinderen van 12 jaar blijft behandelen als kinderen van 5, dan zullen die zich blijven gedragen als kinderen van 5, vooral als ze in jouw gezelschap zijn, ik zelf niet dat ze dat gedrag zullen doortrekken over de hele lijn, wanneer ze bijvoorbeeld in de klas zitten, maar ik denk ook niet dat ze het volledig zullen kunnen ‘verstoppen’.

En als laatste : ‘Mensen hoeven niet gezegd te worden wat ze moeten denken, elke vorm van indoctrinatie is vrijheidsberoving en zeker het onderwijs mag zich daar niet aan bezondigen.’

Om te kunnen reageren op deze stelling heb ik eerst het woord ‘indoctrinatie’ opgezocht, je zou kunnen denken waarom neemt ze deze stelling als ze een woord erin niet begrijpt, maar ik zag het woord onderwijs staan en wilde daarom deze stelling nemen als laatste.

Indoctrinatie
: systematisch opdringen van een mening. Ik heb de eenvoudigste en duidelijkste uitleg genomen om te vertrekken.

Een ook hiermee ga ik akkoord. Ieder mens, ieder individu heeft het recht om vrij te kunnen denken en heeft het recht om een eigen mening te hebben en deze openbaar te maken! En ik vind dat een van de functies van het onderwijs net is om alle kinderen te maken tot zo’n individu, om kinderen duidelijk te maken dat het mag om een eigen mening te hebben en om deze openbaar te maken. En dus net niet om als leerkracht jouw mening op te dringen aan alle kinderen, ik zeg niet dat je je mening niet mag vermelden, dat zou ik later wel doen, om dat de kinderen daarop te laten reageren met hun eigen mening. En zo de kinderen te leren hun mening te uiten.