Paul Verhaeghe

Na de lange en zware uiteenzetting van Paul Verhaeghe te hebben gelezen heb ik er toch enkele dagen op ‘gekauwd’ zoals ze dat zeggen, ik was er toch wel wat mee bezig. Hij is zeer direct in zijn taal gebruikt vind ik, waardoor je meteen met de neus op de feiten wordt gedrukt. Maar hoe je het ook draait of keert, ik geeft meneer Verhaeghe geen ongelijk, als je echt ingaat op zijn woorden en tussen de lijntjes durft lezen, geef ik hem zeker geen ongelijk!

Om te reageren op enkele van zijn ideeën :

Een eerste idee die hij vooropstelt is het volgende : ‘Iedereen wordt verantwoordelijk gesteld voor zijn eigen succes of voor zijn eigen mislukkelingen.’

Een opvatting die voor sommige mensen cru kan overkomen, maar in de kern eigenlijk juist is. Iedereen maakt keuzes in zijn eigen leven, keuzes die kunnen bepalend zijn voor het succes of voor een mislukking, waarvan de persoon die de keuze maakte zelf verantwoordelijk is volgens mij. Dus iedereen staat in voor zichzelf, maar wat natuurlijk onoverkomelijk is voor sommigen onder ons : verkeerde keuzes maken in het leven, of een ‘goede’ keuze die tegenvalt. Maar ook hier vind ik dat je daarvoor zelf verantwoordelijk bent.

Een tweede idee die mij aansprak om hier op te reageren is het volgende : ‘Pesten was vroeger een probleem op scholen, nu is volop aanwezig op de werkvloer, en dat als typisch symptoom van onmacht.

Wat onontkoombaar is, is dat pesten een fenomeen is die niet weg te denken valt uit de Vlaamse scholen. In elke school is er ergens wel een geval van pesten aanwezig, in welke vorm dan ook. Lees maar eens de krant of bekijk eens het internet : ‘Tiener gooit zich van brug na afpersing’ het is maar 1 van de vele titels die voortkomt uit het pestgedrag van mensen! Maar waarin hij ook gelijk heeft is dat pesten iets is wat zich uitgebreid, het komt de dag van vandaag steeds meer en meer voor op de werkvloer, onder volwassenen! En ik denk dat dit net het probleem is, als je gepest wordt als volwassenen, door volwassenen, want zelf ga ik er vanuit dat volwassenen wel het verstand hebben om ‘nee’ te zeggen tegen pestgedrag! Maar mensen die gepest worden op de werkvloer weten meestal niet waar naartoe, net zoals kinderen die gepest worden.

Een derde idee vond ik eigenlijk een beetje ‘grappig’, vooral toen ik het de eerste keer las : ‘Als je iemand behandelt als een klein kind, dan is de kans groot dat die persoon zich zal gedragen als een klein kind.’

En ook hier ga ik akkoord met meneer Verhaeghe. Als je je kinderen van 12 jaar blijft behandelen als kinderen van 5, dan zullen die zich blijven gedragen als kinderen van 5, vooral als ze in jouw gezelschap zijn, ik zelf niet dat ze dat gedrag zullen doortrekken over de hele lijn, wanneer ze bijvoorbeeld in de klas zitten, maar ik denk ook niet dat ze het volledig zullen kunnen ‘verstoppen’.

En als laatste : ‘Mensen hoeven niet gezegd te worden wat ze moeten denken, elke vorm van indoctrinatie is vrijheidsberoving en zeker het onderwijs mag zich daar niet aan bezondigen.’

Om te kunnen reageren op deze stelling heb ik eerst het woord ‘indoctrinatie’ opgezocht, je zou kunnen denken waarom neemt ze deze stelling als ze een woord erin niet begrijpt, maar ik zag het woord onderwijs staan en wilde daarom deze stelling nemen als laatste.

Indoctrinatie
: systematisch opdringen van een mening. Ik heb de eenvoudigste en duidelijkste uitleg genomen om te vertrekken.

Een ook hiermee ga ik akkoord. Ieder mens, ieder individu heeft het recht om vrij te kunnen denken en heeft het recht om een eigen mening te hebben en deze openbaar te maken! En ik vind dat een van de functies van het onderwijs net is om alle kinderen te maken tot zo’n individu, om kinderen duidelijk te maken dat het mag om een eigen mening te hebben en om deze openbaar te maken. En dus net niet om als leerkracht jouw mening op te dringen aan alle kinderen, ik zeg niet dat je je mening niet mag vermelden, dat zou ik later wel doen, om dat de kinderen daarop te laten reageren met hun eigen mening. En zo de kinderen te leren hun mening te uiten.

Le gamin au vélo

Een echte aanrader!
Ik vind het een mooie aangrijpende film, waarin er zoveel verschillende emoties zitten. De film gaat over Cyril, een jongen die in het weekend in een gastgezin verblijft, omdat hij niet kan opgroeien bij zijn ouders, maar hij wordt ouder en wil zijn ouders leren kennen, hij zoekt en vind zijn vader maar die wil niets met Cyril te maken hebben, een harde klap voor die jongen natuurlijk. Daaruit volgend belandt Cyril wat op het verkeerde pad met foute vrienden. Maar gelukkig is er Samantha, waar hij in het weekend verblijft, en zij helpt Cyril om te aanvaarden dat zijn vader geen contact meer wil hebben met hem, waarna hij uiteindelijk volledig bij haar intrekt en toch nog een gelukkige jeugd tegemoet gaat!

De regisseur belicht de situatie in de film vanuit het kind, en net daarom vind ik het zo'n mooie film, omdat ik vind dat kinderen moeten gehoord worden in zo'n situaties en dat ze niet naar de achtergrond mogen verdrongen worden!

Tim Jackson : Een nieuwe economie !

Jackson zijn pleidooi is redelijk duidelijk en concrete, hij wil een blijvende welvaart, en die blijvende welvaart moet ook nog gedeeld zijn. Zijn kernwoord, hoop. Vanuit alles vertrekt hij met een grote portie hoop. Hij geeft verschillende voorbeelden die het dilemma van groei aantonen, zoals de omkapping van het regenwoud, of de olielozing in de baai van Mexico. Hij stelt een soort van ultimatum tegenover de mensheid, of de crash van het lopende economische systeem Of de crash van de planeet. Hij geeft het ook over de nodige inkomststijging die nodig is, als je vooruitblikt op 2050, waar we verondersteld worden met ongeveer 9 miljard mensen te leven op deze planeet, dan is die inkomststijging zeker en vast nodig. We moeten vooruit geraken…

In zijn pleidooi haalt hij verschillende argumenten aan, die zijn woorden ondersteunen. Een 1^e is de koolstofintensiteit, die in enkele jaren de hoogte is ingeschoten, ze bedraagt een factor 130. Hij vraagt zich luidop af of een terugtrekking daarvan nog mogelijk is. Door die hogere productie die nodig is, hebben we meer investering nodig, want productie kost geld.

Dit is natuurlijk een zeer duidelijk argument, aangezien het een factor is die zwart op wit staat beschreven, die kan aangetoond worden.
Een 2^e is iets wat voortvloeit uit het 1^e, een uitbreiding van de geldvoorraad dient zich ook aan. Maar als dit wordt uitgevoerd, gaan ook de schulden omhoog en wordt er veel minder gespaard. Het zou kunnen dat we strak geld uitgeven dat we niet eens bezitten. Maar hij geeft ook weer dat sparen eigenlijk niet interessant is voor de economie.
Dit is een argument dat betwistbaar is, sparen is voor iedereen iets anders, en kan veel vormen aannemen, daarom vind ik het geen goed argument, maar in zijn pleidooi past het wel, het is dus zeker ook geen slecht argument.

Een laatste argument om hier aan te halen is volgens hem dat de klimaatsverandering eigenlijk iedereen zou moeten verplichten tot minder energieverspilling, wat natuurlijk een zeer grote rol speelt. Er zijn tal van mogelijkheden om dit onder handen te nemen, maar het lijkt of niemand meer bespaard op energie…

Om nog even in te gaan op het interview met Peter Tom Jones en Vicky Demeyere. Zij geven beiden aan dat ze wel het gevoel hebben dat er aandacht aan besteed wordt, aan de nieuwe economie. Maar tussen aandacht en aandacht is er natuurlijk nog een zeer ruim verschil. De aandacht die hier opspeelt is volgens hen enkel het praten erover, gedurende 5 minuten, wat natuurlijk ook aandacht is… Maar niet diegene die we nodig hebben om dit probleem efficiënt aan te pakken. Om tot die nieuwe economie te komen is een grondig en langdurig proces nodig. De mentaliteit en het gedrag van ieder individu is nodig, om dit tot een goed einde te kunnen brengen!

Geluk is ...

Geluk, geluk, geluk ...

Wat is dat? Op het eerste moment een moeilijke vraag. Maar wat geluk is, is iets wat volgens mij persoonlijk is, want iedereen heeft een andere invulling. 
Voor mij is geluk een gevoel, een gevoel waarbij je je goed in je vel voelt, waarbij je je gewoon 'gelukkig' voelt. Geluk zit ook in zeer kleine dingen voor mij, eens een avondje op je gemak thuis zijn, een kleine attentie van iemand, een knuffel. Dat zijn ook dingen die geluk met zich meedragen. 

Maar geluk blijft een gevoel die allesoverheersend is, als je je gelukkig voelt, dan vergeet je alle andere dingen!

Taken te laat indienen ...

Taken te laat indienen, het is iets wat we als toekomstig leerkracht waarschijnlijk nog zeer veel zullen meemaken, maar juf, ik ben het vergeten, maar juf, mijn zusje heeft het gescheurd, maar juf mijn hond heeft het opgegeten. Allemaal mogelijke uitvluchten waar lagere schoolkinderen mee kunnen afkomen.
Ik vrees dat ik hierin redelijk 'radicaal' ben, een taak te laat indienen zou bij mij zeker een vermindering van de score betekenen, een nul vind ik net iets te radicaal. Maar er zou toch zeker enkele punten niet meer te verdienen zijn. Want de indiendatum ligt meestal zo lang vast, en is voor iedereen gelijk. Dus moet het ook voor iedereen een eerlijke kans worden om een passende score te behalen.

Respect man !

Hallo

mijn waarde bij uitstek werd me gevraagd. Hmm... Dan ga ik toch voor RESPECT. Ik kreeg dit thuis altijd mee als 'grondhouding' je moet respect hebben voor anderen en andermans materiaal. Het is voor mij ook een waarde die belangrijk is in contact met je medemens. Als je geen respect kan opbrengen voor iemand anders, zal die ook geen moeite doen om dat voor jouw te doen en zo gaat een contact zeer vlug verwateren. Onder respect begrijp ik vooral beleefd zijn, vriendelijk zijn, hallo zeggen, ... En dat zijn allemaal dingen die geen pijn doen om ze uit te voeren!

Liza

Lezing 'in search of humanity'

Hallo

in het kader van de lessen RZL moesten we een lezing volgen uit de reeks in search of humanity, ik koos voor de lezing van Bert Vanderhaeghen, hoofdaalmoezenier UZ Gent, zijn lezing droeg de titel 'als de dood zich opdringt?'

Wat me het meest van allemaal is bijgebleven is het volgende : We worden  allemaal aanvaardt zoals we zijn in het Christendom. Ik vond dit een mooie zin omdat ik dit zelf ook belangrijk vind, aanvaardt worden zoals je bent.

Verder kwamen een paar kernwoorden aan bod in de lezing : onsterfelijkheid, de hedendaagse mens denkt volgens hem dat ze onsterfelijk zijn, ze denken niet na over de dood tot het moment dat hij toch om de hoek komt loeren. Controle, iedereen wil controle over alles, niets is toeval. Almacht, de hedendaagse mens denkt volgens hem ook dat het almachtig is, dat het macht heeft over alles en iedereen.

Wat hij ook vermelde was 'tragiek is deel van het leven', ik geef hem hierin zeker geen ongelijk, maar ik vond zijn manier waarop soms wat brut, maar dat kan ook mijn eigen interpretatie zijn  natuurlijk.

Liza