Jackson zijn pleidooi is redelijk duidelijk en concrete, hij wil
een blijvende welvaart, en die blijvende welvaart moet ook nog gedeeld zijn. Zijn
kernwoord, hoop. Vanuit alles vertrekt hij met een grote portie hoop. Hij geeft
verschillende voorbeelden die het dilemma van groei aantonen, zoals de
omkapping van het regenwoud, of de olielozing in de baai van Mexico. Hij stelt
een soort van ultimatum tegenover de mensheid, of de crash van het lopende
economische systeem Of de crash van de planeet. Hij geeft het ook over de
nodige inkomststijging die nodig is, als je vooruitblikt op 2050, waar we
verondersteld worden met ongeveer 9 miljard mensen te leven op deze planeet,
dan is die inkomststijging zeker en vast nodig. We moeten vooruit geraken…
In zijn pleidooi haalt hij verschillende argumenten aan, die
zijn woorden ondersteunen. Een 1e is de koolstofintensiteit, die in
enkele jaren de hoogte is ingeschoten, ze bedraagt een factor 130. Hij vraagt
zich luidop af of een terugtrekking daarvan nog mogelijk is. Door die hogere
productie die nodig is, hebben we meer investering nodig, want productie kost
geld.
Dit is natuurlijk een zeer duidelijk argument, aangezien het een
factor is die zwart op wit staat beschreven, die kan aangetoond worden.
Een 2e is iets wat voortvloeit uit het 1e, een uitbreiding van de geldvoorraad dient zich ook aan. Maar als dit wordt uitgevoerd, gaan ook de schulden omhoog en wordt er veel minder gespaard. Het zou kunnen dat we strak geld uitgeven dat we niet eens bezitten. Maar hij geeft ook weer dat sparen eigenlijk niet interessant is voor de economie.
Dit is een argument dat betwistbaar is, sparen is voor iedereen iets anders, en kan veel vormen aannemen, daarom vind ik het geen goed argument, maar in zijn pleidooi past het wel, het is dus zeker ook geen slecht argument.
Een 2e is iets wat voortvloeit uit het 1e, een uitbreiding van de geldvoorraad dient zich ook aan. Maar als dit wordt uitgevoerd, gaan ook de schulden omhoog en wordt er veel minder gespaard. Het zou kunnen dat we strak geld uitgeven dat we niet eens bezitten. Maar hij geeft ook weer dat sparen eigenlijk niet interessant is voor de economie.
Dit is een argument dat betwistbaar is, sparen is voor iedereen iets anders, en kan veel vormen aannemen, daarom vind ik het geen goed argument, maar in zijn pleidooi past het wel, het is dus zeker ook geen slecht argument.
Een laatste argument om hier aan te halen is volgens hem dat de
klimaatsverandering eigenlijk iedereen zou moeten verplichten tot minder
energieverspilling, wat natuurlijk een zeer grote rol speelt. Er zijn tal van
mogelijkheden om dit onder handen te nemen, maar het lijkt of niemand meer
bespaard op energie…
Om nog even in te gaan op het interview met Peter Tom Jones en
Vicky Demeyere. Zij geven beiden aan dat ze wel het gevoel hebben dat er
aandacht aan besteed wordt, aan de nieuwe economie. Maar tussen aandacht en
aandacht is er natuurlijk nog een zeer ruim verschil. De aandacht die hier
opspeelt is volgens hen enkel het praten erover, gedurende 5 minuten, wat
natuurlijk ook aandacht is… Maar niet diegene die we nodig hebben om dit
probleem efficiënt aan te pakken. Om tot die nieuwe economie te komen is een
grondig en langdurig proces nodig. De mentaliteit en het gedrag van ieder
individu is nodig, om dit tot een goed einde te kunnen brengen!
Waarom is sparen niet interessant voor de economie? Betekent dit dat we niet moeten sparen?
BeantwoordenVerwijderenJe schrijft dat de mentaliteit en het gedrag van ieder individu nodig is om tot een verandering te komen. Tot wat ben jij bereid om het probleem efficiënt aan te pakken?